18 Juni 2017, Zondag
Het doel voor vandaag is
Casper. We gebruiken dat als tussenstop voor de
terugreis naar Denver. Onderweg komen na ongever 50 mijl
door de eerste plaats tegen, genaamd Thermopolis. Het
landschap tussen deze twee plaatsen is alsof twee
continentale platen over elkaar geschoven zijn, waarbij
de ene shuin omhoog gedrukt is. Je ziet telkens van die
vreemde shuin omhoog stekende heuvels die scherp
aflopen, van een paar meter hoog tot tientallen meters
hoog.
Over het weer: Het is een stuk warmer, we
zijn ook een stuk gedaald. Het is hier nu een graad of
26 Celcius.
In Thermopolos is een
termisch-State-Park met diverse zwembaden, badhuizen en
poelen. Het blijkt gebaseerd te zijn op een aantal
heetwater bronnen. Die bronnen leveren water aan
natuurlijke bekkens en via ‘terassen’ loopt het water de
rivier in. De rivierkant is hier heel bijzonder. Alles
doet denken aan bronnen in Yellowstone, maar dan in het
klein en geen geysers.
We lopen hier eerst een
uitgestippeld rondje. Dit eindigt (en begint) bij een
heetwaterbron. Omdat we die al vaak gefotografeerd
hebben in Yellowstone, heb ik hier een close-up van een
waterbel gemaakt en van een libelle die op een takje
boven de bron zat.
Vandaag is in dit park ook
een soort oldtimer show. Opgepimpte oude autos. Ziet er
wel gezellig uit, dus ik loop een rondje langs de autos.
Fraai spul, dit zijn wel liefhebbers die er veel tijd in
gestopt hebben om de autos er weer zo uit te laten zien,
daar hoef je geen kenner voor te zijn om dat te zien.
Tijd voor koffie aan een picknickbankje in het park.
Vera gaat wat lezen terwijl ik nog een rondje maak langs
de terassen en de rivierkant via de overkant van de
rivier fotografeer.
We vervolgen onze weg naar
Casper. Het eerste stuk van de weg is door bergen, dit
is een erg mooie weg. Het gaat vooral omlaag. Hierna
wordt het landschap veel vlakker en komen we op een weg
waar je 70 mijl/uur mag rijden en die we nog 150
kilometer moeten volgen.
Er staan geregeld
groepjes pronghorns in de weiden. Zo heel af en toe zie
je een kudde koeien verdeeld over een absurd groot stuk
land, dan weer niets anders dan gras (veelal dor) met zo
hier en daar een beest of een ja-knikker.
Er
zouden een aantal plaatsen op deze route zijn, het meest
aparte was een plaats met maar 1 huis. Andere hadden er
wel tien…(?) Oftewel je komt hier weinig tegen en je
moet niet met een lege tank komen te staan. Op dit hele
stuk was er 1 ‘resting place’. Dus een opmerking als “We
moesten maar eens een lunch maken binnen nu en een
kwartier”… het kan maar zo zijn dat het komende half uur
rijden alleen maar weg is, geen afslagen, geen
parkeerplaatsen, asfalt tot in het oneindige.
2017 USA - Dag 45: Naar Casper
|
|
|